Ken jij een draak?
Enkele weken geleden schreef ik een blog over hoe Von, de draak van de hoop, de angst van onze dochter voor onweer verjoeg en daarmee een plekje kreeg in mijn tweede boek. Sindsdien heeft Von meer naamsbekendheid gekregen en tot verwondering en heling geleid. Toen ik het schreef, had ik geen idee hoe het verhaal over het ontstaan van deze draak zou doorrollen. Zo ontving ik een bericht van een bevriende moeder die het blog had gelezen en haar zoontje bij de eerste de beste onweersbui vertelde over Von. Zijn angst voor onweer maakte plaats voor verwondering!
Nu ik het tweede boek van mijn epic fantasy serie aan het schrijven ben, dienen nieuwe personages zich aan in de vorm van mensen, magische wezens én draken. In dit blog neem ik je mee in wederom een voorbeeld van hoe een draak tot leven kwam.
Op de camping
“Mama, mama, een mevrouw op de
camping leest jouw boek!” Onze dochter Maud (6) komt op me afgerend,
dolenthousiast om te vertellen dat een gast op de camping naast ons
vakantiehuis in alle rust ‘Insula’ aan het lezen is. Ik zit achter mijn
laptop en kijk mijmerend naar het bos achter ons vakantiehuis. De
inspiratie danst naar me toe en ik hoef niets anders te doen dan
ontvankelijk zijn. Openstaan voor wat ik kan zien, voor hetgeen ik niet
kan zien, alles daar tussenin en wat het me te zeggen heeft. Het hert
dat me net vanuit het bos observeerde, is allang verdwenen. De vrolijke
en luide stem van Maud heeft hem een andere plek doen zoeken.
Kinderen kennen geen schroom
Hoezeer ik zelf ook
verwonderd kan zijn over de magie van wat ik schrijf, mijn kinderen
hebben dat nog veel meer. Waar ik verlegenheid kan ervaren om de
schrijver en vertelster in mij zichtbaar te maken, kennen zij op dat
vlak geen schroom en verkondigen ze aan iedereen die het horen wil dat
hun moeder een boek heeft geschreven. Het zou me dus niet verbazen als
Maud naar de vrouw in kwestie is toegerend om te roepen dat haar moeder
het boek heeft geschreven!
‘Insula’ circuleert in haar familie
Wat betreft
de mevrouw op de camping: ik ken Vera al jaren, maar we zien elkaar
slechts af en toe op een verjaardag. ‘Insula’ circuleert in haar familie
en nu is zij degene die het boek leest. Ik had gezien dat ze diep
weggedoken in een stoel aan het lezen was en twijfelde of ik even naar
haar toe zou lopen of niet. Ondanks het feit dat ik regelmatig reacties
van lezers krijg, blijft het een kwetsbaar iets en ben ik er verlegen
onder. Gek ook om te zien dat iemand helemaal verdiept is in het verhaal
dat ik geschreven heb. Een verhaal dat zo vanuit mij is ontstaan dat
het net zo goed een naaktfoto had kunnen zijn.
Draken op het strand
Er ontstaat een mooi moment
met het zoontje van ‘de mevrouw op de camping’. We spreken elkaar op het
strand en aangezien er voor later die middag onweer is afgegeven,
vertelt Maud honderduit over haar draak Von. Vera hoort het grinnikend
en verwonderd aan en vraagt zich af of iedereen contact kan maken met
magie en draken. Ter illustratie vraag ik haar of ik het mag laten zien
door een vraag te stellen aan haar zoontje Finn (4). En wat er dan
gebeurt…
Ken je toevallig een draak?
Voor ‘Het Boek van Efra’ heb
ik meerdere draken nodig en ik vraag hem of hij me daarmee kan helpen.
Mijn vraag is: ken je toevallig een draak? Terwijl zijn moeder
nieuwsgierig en geboeid toekijkt, dwaalt hij met zijn aandacht wat af.
Dat is wat bij mij ook gebeurt als ik in die sense of being zit.
Ik kan er uren in verblijven en ervaar dan een wonderlijke schrijfflow.
Ik stem intuïtief af op een trilling en dan komt er allerlei
informatie. Dit lijkt Finn ook te doen. De zeewind wappert door zijn
haren, zijn gebruinde gezichtje is geconcentreerd en zijn beentjes
rusten in het mulle zand. Ik wacht rustig af en dan begint hij te
vertellen.
Een lucht-schilderij van zijn draak
Finn weet van
een aarde-draak die luistert naar de naam Gole. Ik vraag of hij Gole
kan beschrijven en hij begint met een vingertje in de lucht zijn draak
te tekenen. Hier wat stekels, daar een staart, zijn ogen groot en fel,
zijn kop plat en breed. De stekels zijn niet puntig maar wat ronder van
vorm. Dat is belangrijk, zei hij. Ik ben benieuwd naar de kleuren van
Gole’s schubben en ook hier heeft hij antwoord op: geel, groen, en
allerlei kleuren bruin. Ondertussen maakt hij nog altijd met zijn
vingertje een lucht-schilderij van zijn draak, terwijl hij me vertelt
wat hij aan het tekenen is. “Zijn kop gaat zo en dan zitten hier ronde
stekels, daar zijn staart…” Zijn moeder heeft ondertussen een brede
glimlach op haar gezicht en geniet ervan te zien hoe haar zoon ‘aan’
gaat op deze verbinding met magie.
Nu op papier
De volgende dag vertelt Finn dat hij
een tekening van Gole heeft gemaakt voor zijn opa. Ik ben natuurlijk
nieuwsgierig en vraag of ik de tekening mag zien. En warempel, de
lucht-tekening die hij op het strand heeft gemaakt is nu op papier tot
leven gekomen. Als vanzelf raken we in gesprek over het karakter van de
draak en Finn vertelt dat Gole een lieve, aardige en rustige draak is.
Geen pretentie, maar puur en zuiver. Deze aardedraak heeft volgens Finn
haren, wat hem anders maakt dan andere draken. Zijn moeder en ik
grijnzen naar elkaar en ze belooft me een foto van de tekening te
sturen.
Mijn tweede boek
Ondertussen schrijf ik verder
aan het tweede boek in de epic fantasy serie en laat ik me verrassen
door wat op mijn pad komt. Ik koester dit soort ontmoetingen en beschouw
ze als onderdeel van het schrijfproces. De aardedraak krijgt een plek
in het verhaal en zo zullen er nog meer volgen.
Zorgdragers van de magie
In het verhaal van Efra
zijn draken zorgdragers van de magie: zonder draken dooft de magie uit
en dat leidt ertoe dat de natuur te weinig voeding krijgt om leven in
stand te houden. Gole vertegenwoordigt als aardedraak een groot deel van
de wereld en ik kan niet wachten tot ik een indruk krijg van zijn
aandeel in het verhaal.
Gole zorgt voor allemaal
Zoals altijd gaat mijn
eigen verbinding met de magie zoeken naar Gole en zo ontdek ik dat hij
eigenlijk een zij is die zich door de diepte van de aarde beweegt. Ze
vliegt niet zozeer, het is eerder een stuwende beweging waardoor ze zich
voortbeweegt. Ze zorgt ervoor dat alle lagen van de aarde verbonden
zijn met het voedende magma in de kern van de bron en is er voor alle
landschappen die de aarde kent. Of het nu de vruchtbare landbouwgronden
zijn of de immense zandduinen van de woestijn: Gole zorgt voor allemaal
en het natuurlijk evenwicht dat zichtbaar wordt in de diversiteit aan
landschappen. Ze bevat alle structuren van de aarde en kan zowel
afbreken als creëren.
Gole hecht geen waarde aan ego
Haar schubben
hebben haar, zodat ze met zelfs de kleinste aardedeeltjes kan verbinden.
Dit maakt haar wel anders dan haar soortgenoten, waardoor ze zich het
liefste onder de oppervlakte schuilhoudt. Ze is groots, liefdevol,
vriendelijk en heeft geen oordeel. Waar andere draken beschikken over
een ego dat boven hun eigen formaat uitstijgt, hecht Gole hier totaal
geen waarde aan. Ze dient slechts de aarde en schudt de boel af en toe
op om de druk van de ondergronds roterende beweging van de aarde te
verlichten. Dat zijn de momenten waarop we haar kunnen zien. Ze is er
echter ook met iedere stap die je zet. Beweeg dus bewust en liefdevol,
zorg voor haar, dan zorgt zij ook voor jou.
Ondertussen zoek ik naar de betekenis van haar naam. Die luidt: zonder haar, kaal. Net zoals ik kan voelen als ik me zichtbaar maak als magisch schrijver en verhalenverteller. Ik heb zo’n vermoeden dat Gole en ik het uitstekend met elkaar kunnen vinden!
Dank je wel Finn, voor de verbinding met deze prachtige draak…
Het Boek van Efra
Ben je nieuwsgierig geworden naar het verhaal over Efra? Bezoek dan de website.
Ben je benieuwd hoe de magie voelbaar is in mijn manier van coachen? Neem dan contact met me op voor een kennismakingsgesprek.
Dit blog is ook geplaatst op het blogplatform Blogzinnig.