De wereld tussen ergens en nergens Vandaag laat de zon zich amper zien. De dag begon grauw en vochtig. De lucht is geladen met minuscule waterdeeltjes die het zicht belemmeren. De wereld is intens klein en wordt op natuurlijke wijze begrensd door
Lunaris ‘Brrrr, wat is het frisjes!’ roept onze jongste. We liggen met z’n vieren in de tuin, op de zachte kussens van de loungeset. Allemaal onder een dikke fleecedeken en met onze blikken naar de nachthemel gericht. Het is kraakhelder
Vanochtend werd ik wakker en ik voelde onmiddellijk dat ik in het verhaal zat. Het is lastig om uit te leggen, het komt erop neer dat ik schrijf en schrijf tot het verhaal stopt. En dan laat ik het rusten,