De muziek dwarrelt door mijn bewustzijn en ik kijk van binnen naar buiten. Naar de cursor op mijn scherm die rustig knippert en uitnodigt tot creëren. Een blanco canvas, een nieuw begin, een vervolg op een verhaal dat al een aantal jaren met mij meereist. Het is een beetje vreemd om me weer over te kunnen geven aan het proces, omdat de afgelopen maanden in het teken stonden van bouwen. Opbouwen van het binnenwerk van ‘Lunaris’, verbouwen van ons huis, afbouwen van mijn praktijk in Rotterdam en het opbouwen ervan hier in Zeeland. Nu denk je misschien: het schrijven van een derde boek is toch ook bouwen? Aan de ene kant wel, alleen is het nog niet tastbaar en zichtbaar. Het begint met de wortels en die komen vanuit de diepte. Ze reiken naar boven en worden langzaamaan zichtbaar. Of beter gezegd: voelbaar. Dan ontstaan de draden en kan ik ze voorzichtig gaan verkennen. De draden vormen beelden, het is als het ware een bioscoop in mijn bewustzijn. Ik zie de beelden en ervaar ze. Dan zoek ik de muziek die de onderstroom laat weerklinken. Zo ontstaat de soundtrack zoals ik die van mijn boeken deel op Spotify. Als het moment daar is, als ik er helemaal in zit en me kan onderdompelen in wat zich aandient, dan begint het weven. Van verhaallijnen, personages, dynamieken, energie en uiteindelijk met woorden. Zo ontstaat het verhaal, van binnen naar buiten. Een nieuw begin van een verhaal dat al een tijdje onderweg is…
Ik zie je bijna niet!
Bepakt en bezakt duw ik met mijn heup het portier van de auto dicht. Ik kijk naar links en rechts alvorens over te steken, hopend dat ik nergens over struikel. Ik houd een hoge stapel pakjes vast en aan mijn arm bungelt een tas die uitpuilt van de pakketjes. Gelukkig komt net iemand naar buiten en hij houdt galant de deur voor me open. Ik stap over de drempel en leg de pakketjes voorzichtig op de toonbank. ‘Zo,’ zegt de jonge vrouw achter de balie, ‘dat is een hele stapel! Ik zie je bijna niet!’ Ik lach en voel mijn wangen warm worden als ik zeg: ‘Mijn nieuwe boek is uit en dit zijn allemaal bestellingen.’ Haar interesse is gelijk gewekt en terwijl ze de pakketjes een voor een scant, vraagt ze me naar het boek. Ze is enthousiast en vraagt waar ze meer informatie kan vinden: ‘Kan ik er een stukje van lezen?’ Ik verwijs naar het eerste hoofdstuk van ‘Insula’, wat gratis is te downloaden op mijn website. Ze is benieuwd of dat ook voor het tweede boek geldt en ik grinnik: ‘Nope, want dan verklap ik de afloop van de cliffhanger.’
De cliffhanger van ‘Insula’
Eerlijk gezegd was ik zelf wat verontwaardigd toen ik het einde van ‘Insula’ (het eerste boek) schreef. Als ik als lezer iets niet kan uitstaan, dan is het wel dat een boek eindigt op een manier die me doet rillen. En al helemaal als ik niet gelijk kan lezen hoe het verder gaat. Ik begreep het dan ook volkomen dat lezers me berichten stuurden met een wanhoopskreet: ‘Hoe gaat het verder?!’
De lezers van ‘Insula’ hebben een tijd geduld moeten hebben, maar kunnen nu eindelijk zien wat er gebeurt. Daar in de diepte. Het aanbieden van het eerste hoofdstuk van ‘Lunaris’ zou dat al gelijk verklappen.
Tipje van de sluier
De vrouw achter de balie is klaar met het scannen van mijn pakketjes en ze legt ze voorzichtig klaar voor verzending. Ik ben inmiddels vervallen in mijn opperste nerd-modus en vertel over het schrijven, over de website die ik heb gebouwd en over de boektrailers die ik zelf maak. Dat laatste wekt haar interesse, want ze blijkt graag films te bekijken. ‘Wie weet wordt jouw verhaal nog eens een film!’ lacht ze bemoedigend.
Ik voel de draad ontstaan voor hij er is. Het is een idee over hoe ik een eerste indruk van het tweede boek kan geven. Vol inspiratie stap ik in de auto om vervolgens thuis snel achter mijn laptop te kruipen. De draden wervelen om me heen en als ik de muziek eraan toevoeg, zit ik in mijn creatie-bubbel. Ik creëer een eerste indruk, een kennismaking. Een tipje van de sluier wordt opgelicht.
Een reis voor de zintuigen
Misschien ben jij wel net zo beeldend ingesteld als ik en reis je graag met al jouw zintuigen mee op beelden en een melodie. Tijdens het schrijven zet ik mijn eigen zintuigen in om zo beeldend mogelijk te verwoorden. Als het verhaal zich afspeelt in een grot, dan bekijk ik video’s van ondergrondse gewelven en luister ik naar het gestage gedrup dat zo kenmerkend is voor grotten. Toen de zee naar voren kwam in ‘Lunaris’, schreef ik met mijn voeten in de branding of terwijl ik zat in het mulle zand. Als ik thuis schreef, luisterde ik naar het geluid van de zee.
Je kunt nu met al jouw zintuigen kennismaken met ‘Lunaris’. Luister naar een fragment uit het boek, kijk naar de beelden die de lading weerspiegelen en hoor de muziek die de toon zet.
Nu verkrijgbaar
In de eerste dagen na de officiële lancering van ‘Lunaris’ ben ik bedolven onder lieve reacties en bestellingen. Als auteur die haar boeken in eigen beheer uitgeeft, is het een hele kluif om het hele proces van voor naar achter te begeleiden. Maar het is een geweldige ervaring om de boeken in te pakken en op reis te sturen. Het is een gezinsactiviteit geworden: ik schrijf iets voor de lezer voorin het boek, Lucas voorziet de pakketjes van etiketten en Maud plakt de stickertjes op het vloeipapier als we samen het boek zorgvuldig hebben ingepakt. Manlief kijkt ondertussen trots toe. Ik wil jullie alvast bedanken voor de warmte waarmee dit tweede boek is ontvangen. Het is genieten om de berichten op social media te zien en te horen dat jullie het boek ’s avonds niet weg konden leggen.
Plaats je bestelling en wie weet is Efra over een tijdje op het grote doek te zien…